આજથી 219 વર્ષ પૂર્વે થઈ હતી ‘સ્વામીનારાયણ’ મહામંત્રની રચના -જાણો આની પાછળ રહેલ રસપ્રદ કથા

જેતપુર પાસે આવેલા ફરેણી ગામે વિચરણ દરમ્યાન રામાનંદ સ્વામી પોતાનો ભગવાનના ધામમાં જવાની ઈચ્છા વ્યક્ત કરી દેહત્યાગ કરે છે. અને ફરેણીમાંજ શ્રી રામાનંદ સ્વામીના ભદ્રાવતી કૂવાના કાંઠે અંતિમ સંસ્કાર થાય છે. અને ગુરુના દેહત્યાગના સમાચાર જાણી ગામો-ગામથી સંતો-ભક્તો આવે છે અને 14માંના દિવસે માગશર વદ સુબોધિની એકાદશી ને તા. 31-12-1801ના રોજ મોટી સભાનું આયોજન થાય છે.

રામાનંદ સ્વામીની ધર્મધુરાને ધારણ કરેલા એવા સહજાનંદ સ્વામી આ સભાને સંબોધતા કહે છે કે, ‘હે ભક્તજનો હાલ સુધી તમે અલગ અલગ નામથી ભજન કર્યું પણ હવેથી તમારે સ્વામિનારાયણ આ મંત્રનો જાપ કરવાનો છે
સહજાનંદ સ્વામીએ આગળ કહ્યું કે, અત્યાર સુધી મારા અનેક નામ છે કોઈ નામ સંતોએ આપ્યા તો કોઈ નામ ભક્તો એ પાડ્યા તો વળી પૃથ્વીને વિષે જન્મને ધારણ કર્યો હતો.

માતાપિતાએ પણ નામ પાડ્યા અને તમે તે નામથી મારા નામનું ભજન પણ કરતા રહયા પણ આજ હું સ્વયં મારું નામ આપુ છું , આ સર્વોપરી મંત્ર છે એમ કહી પ્રભુએ ‘સ્વામિનારાયણ’ એવો મંત્ર આપ્યો હતો. આમ, ભગવાન સ્વામિનારાયણના મુખેથી સૌ પ્રથમવાર નામ સાંભળતા સહુને આનંદ થયો અને ‘જયઘોષ’ સાથે બધા સંતો ભક્તો એ આ મંત્રને વધાવી લીધો અને આમ સમગ્ર બ્રહ્માંડમાં સ્વામિનારાયણનો નાદ ગુંજ્યો હતો.

સ્વામિનારાયણ મહામંત્રના પ્રતાપ જ એવો છે કે, આધિ-વ્યાધિ – ઉપાધિને મિટાવી દે અને ગમે ગમે તેવા દુ:ખ દર્દથી પીડાતાને શાતા આપે આ મહામંત્રના જાપથી શીતળદાસ સમાધિમાં યમપુરી જઈને યમપુરી ખાલી કરાવે, ગોલીડાના રાણો રાજગર જમદૂતને ભગાડે અને ઝીંઝાવદર ગામના મહાણે મડદું થઈને ચિત્તા પાર સુતેલા જેહલાને ફરીથી જીવતો કરે ને બોટાદના દેહાખાચરની મરેલી ઘોડીના કાનમાં આ મંત્ર પડે ને ઘોડી હાવળ દેતી ઉભી થાય.