વારાણસીમાં નાવિકો પાસે ધંધો નથી બચ્યો એટલે ગંગામાં ડૂબકી મારી પૈસા શોધે છે, પણ મળે છે હાડકા

કોરોના યુગમાં લોકોની જીવન પદ્ધતિ બદલાઈ ગઈ, આજીવિકા-રોજગારની રીત પણ પહેલા કરતા વધુ પડકારજનક બની. તેનું વિશિષ્ટ લક્ષણ કાશી, ધર્મ અને પર્યટન શહેરના તે ખલાસીઓના જીવનમાં જોવા મળ્યું હતું, જ્યારે લગભગ અટકેલા બોટ ચલાવવાના ધંધા પછી ખલાસીઓ હવે ડૂબેલી રાખની સાથે વહી રહેલા પૈસા અને ઝવેરાત માટે ડૂબકી લગાવી રહ્યા છે.

ખરેખર, કોરોનાના ડરથી કાશીના ઘાટ પર ન તો પ્રવાસીઓ અને ન તો ભક્તો આવી રહ્યા છે. જેના કારણે કાશીના ઘાટ પર સાડા ત્રણ મહિનાથી વધુ સમયથી બોટનું સંચાલન અટક્યું છે. લોકડાઉનનો અંત અને ફેરી ચલાવવાની મંજૂરી હોવા છતાં, થોડા લોકોએ ગંગા ઘાટનો અભિગમ અપનાવ્યો.

આવી સ્થિતિમાં, ખલાસીઓ, જેમ કે તેમના હાથ પર હાથ ધરી બેસવા કરતાં સારું છે કે તેઓ ગંગામાં ડૂબકી લગાવે છે, તેમનો મોટાભાગનો સમય ગંગામાં વહેતી રાખની શોધ કરવામાં ખર્ચવામાં આવે છે, જેની સાથે તેમને કેટલીક વાર સિક્કા અથવા નાના ઝવેરાતનાં ટુકડાઓ મળે છે, કારણ કે આ પૈસા અને ઝવેરાતનાં ટુકડાઓ હાડકાં સાથે ગંગામાં લઈ જવામાં આવે છે.

નાવિક સુરેન્દ્ર સાહની કહે છે કે તે વારાણસીના રામનગરથી આવતા હતા અને દશશ્વમેધ ઘાટ પર બોટ પર સવાર કરતા હતા, પરંતુ હાલમાં પ્રવાસીઓ અને ભક્તો ઓછી સંખ્યામાં ગંગા ઘાટ આવી રહ્યા છે. જેઓ આવે છે, તેઓ બોટ પર સવારી કરવા માંગતા નથી. તેમણે કહ્યું કે લોકો ગંગામાં પ્રથમ નિમજ્જન માટે દેશના ખૂણે-ખૂણેથી આવતા હતા અને દશ પાંચ રૂપિયા દહનમાં મૂકતા હતા. પરંતુ હવે તેમનું આગમન ઘટી ગયું છે.